24 Şubat 2009 Salı

SAHNE

Bu benim temmuzda yayınladığım bir yazıydı kendim yazmıştım ve ozamanlar hiç arkadaşım yoktu kimse okumazdı şimdi geçmiş yazılara bakarken herkes okusun diye tekrar yayınlamak istedim beni okuyan herkese selamve sevgilerimle .
Aslında bir oyunmuş hayat.sahnede bizler gülen ,ağlayan,bir yerlerden düşüp dizlerini acıtan kabuk bağlamış yaralarını koparan kendi canını defalarca daha acıtan.Bazen başaran ama hep yalnız olduğunu ve böyle devam edeceğini düşünen ruhunu tamam edememiş yalnız bir ruhla acı çeken ne zaman ruhunun eşini düşünse hüzünlenen .Yardıma muhtaç ama yardım edeni olmayan .Ağlayarak geldiği dünyadan ağlayarak giden ,sahne ışıklarına aldanan ve boşa harcayan ışıkları birbir patladığında karanlıkları hesap edemeyen sahneden sonra neler olacağını düşünmeyen ve içini dolduramadığı bir sahnede tek kişilik oyunu bittiğinde alkışlanmayan hüzün kulisin de yapayalnız ve hüzünle bekliyecek olan kendini var eden büyük sanatkara kavuştuğu gün hesabı kolay alkışı bol oyunculardan olmak duasıyla. .

6 yorum:

havvanur dedi ki...

inş alkışın bol olur seldahanım inşaallah bi gün sahnemizin perdeleri kapanacak açılmamak üzereşimdi uykumdakaçarhe bn düşünürüm bnu güzel yazımış tebrikler hemşerim

yasenin dedi ki...

AMİN AMİN AMİN BAŞKA NE DENİRKİ AMİNNNNNNNNN

SELDA dedi ki...

yasenincim aminn:)havvanurcum cümlemizin canım tşk ederim beğenmene sevindim.

zehra dedi ki...

amın amın ne guzel bır yazıymıs kesınlıkle ıyıkı yayınlamıssın....

Doyumluk.... dedi ki...

Bu kadar güzel duaya ancak amin denir.sevgiler...

SELDA dedi ki...

zehram saol canım.Doyumluk ziyaretin tşk ederim .