22 Haziran 2008 Pazar

PAZAR YALNIZLIK GÜNLERİM


Çocukluğumun kabusuydu pazar günleri çünki diğer çocuklar gibi hayaller kuramazdım ailece yapılan piknik planları yapılmazdı bizim evde.Aileleriyle planları olan arkadaşlarım sokağa çıkmadığından tam bunalım takılma zamanlarıydı .Evlendikten sonra başkaları için büyük anlamı olan bugünü sevmesemde onlar adına mutlu oldum ama büyümemde bişey değiştirmedi biz pazarla birbirimizi hiç sevmedik :( Belki temeli olmayan duygularımdan biri olduğu için çok ruhuna bürünemedim.Hayatımda çokta içini dolduramadım pazar günlerinin kimbilir belki bir gün bende hayaller kuran pazara dair umudu olan bir hatun olabilirim:)Ama yinede pazar pazardır deyip şuursuz bir polyanna olmalı bazen insan.içindeki yalnız çocuğu büyütemesede özgürleştirmeli biryerlerde yoksa tutunmak hayata zorlaşıyor . çocukların pazarı sevmesine sebeb anne babalar olabilmemiz ümidiyle.